Aşk-ı Hu

Bulursanız muhakkak “okuyun” romanlarından Roman, ana kahramanımız olan Şadan’ın  “Ben Deli miyim?”  adlı sorgusuyla başlıyor. İşte birkaç zamandır beynimi kemiren şüphe: Ben deli miyim? Rica ederim gülmeyiniz, iş pek naziktir, şaka götürmez. Pek az kimse kendine karşı böyle bir şey sormak cesaretim gösterebilir. Çünkü tımarhaneye kayıtlı olandan Darülfünun profesörlerine kadar herkes, her şeyden önce kendi akıl ve zekâsının hayranıdır, bütün mukaddes şeylerden önce buna imanı vardır. İşte herkesin kendi dâhi oluşuna bu büyük inanışı illetin derinliğini gösteriyor. Hey! Kendini akıllı sanan zavallı, kiralık otomobillerine konan taksiler gibi sana da her saatini, hareketini yazan bir alet bağlasalar, bazı bazı tımarhanedekileri imrendirecek şeyler yaptığım belki biraz anlardın. Komşuda bir oyun havası çalınırken odanın kapısını örtüp de kendi kendine göbek attığın yok mudur? Aynanın karşısında suratını eğip bükerek kendini zevklendiğin hiç olmadı mı? Daha böyle yapma