Olmaz Olmaz Mı?
 |    |
Olmaz Olmaz Mı?
Ben sevdiğimi düşündüğüm birinin öpülmedik yerini bırakmam. Ama ben senin kalbi öpmek istiyorum. Göğsünün sakladığı yüreğinin içinde sevginin saklandığı yeri…öpmek. Hani nasıl bir yerdir ki beni titreten aklımı alıp başka diyarlara götüren … öylece bir yer varsa neden ben öpmeyeyim ki?
Şimdi seni düşünüyorum ve o halde nasıl öpebilirim dedim. Mümkün mü?
Bir çare var mı?
Duydum ki sevenler çaresizlikten ölür ve toz toprak olurmuş. Sonrada bir güzel çiçeğin kokusunda, bir güzel yemişte meyvada öz olur sevgilinin kanına karışırlarmış. Ama ben çok katı biriyim taş kalpli. Taş toprak olmaz ki…olması için yanması lazım, yanardağlar içinde eriyip lav küllerine karışması, sonrada bir bitki tarafından yıllarca özümsenirde bir şekle girerdi. Ama ben yıllardır düştüğüm yanardağın içindeyim, hala sakin ve patlamadan kalıp duruyorum…İçi fokur fokur ama bir türlü patlamıyor bu dağım. Diyorum bir patlasan olmaz mı bir dağılsan olmaz mı…sende hiç gerçekten bir acıma yok mu?
Dağ dedi ki, sevdiğin geldi yamacıma bir ev kurdu…benden ne bekliyorsun? Patlasam onu helak ederim, sen neye kavuşacaksın o zaman?
Ben de senin kadar özledim onu… ne yapmalı bilemiyorum ki?
Ey sevgili!
Ne uzak ne yakınsın…alevler beni yakarken sen yamaçlarda çiçekler içinde şen şakrak…
İşte bu düşünceler içindeyim.
Bir şey aklıma gelmiyor.
Çözüm…evet… sönmüş volkan olmalıyım dedim.
Ben yanmak istemiyorum. Söneceğim.
Koca dağ söndü…içine kapandı…
Şimdi korkular salan dehşet veren dağın üstünde serçeler, küçük böcekler kol geziyor sanki alay edercesine…sen dur…der gibi.
Bense yitik malı derinlere kalmış üstüne dökülmüş taşlar içinde çıkmayı bekliyorum.
Ama bu mu olmalıydı… seni bildik ve sevdik diye…
Bu ayrılık kolay değil. Bir son olmalı bir su olmalı… ferahlık veren…yeşerten
Ağla gözlerim ağla nehir olmasa da bir sızı kadar su ol… belki bir öze karışırsında devran döner.
Döner mi?
Umut bu…neler gördü bu alem, olmaz olmaz mı?
…
« Prev Post
Next Post »
Yorumlar
Yorum Gönder