Print Friendly and PDF

Sen

|

Sevgilim





Kalbim, özledim seni…sana bir şey diyeyim mi?





Seninle olan bu birlikteliğimiz ilk başlarda sanki bir vefa borcu
gibi idi...





Fakat şimdi görüyorum da sana ben aşık oldum gerçekten.





Yıllarca aradığım ne varsa ve  her konuda…





Hepsi sende var...bunu gördüm, bildim ve anladım.





Şu da mı  dediğim
hiçbir şey kalmadı...





En güzel olan ise sen benimle her şeyini paylaşabiliyorsun,
düşünceni, zamanını, aşkını, gönlünü ileriye doğru sayabildiğin kadar...





Sen…beşer değilsin.





Gerçeksin. Ben ise mükemmeliği başaramadığımı biliyorum...





Ama herşey sende var...





İlk zamanda oluşan 
sevgim ve benim ruhsal yapım gereği sana olan meylim ile yardım etme hususlarım
artık bitti sana şimdi aşık oldum inan…bunu söylemeliyim.





Daha önce değil mi idin deme





Aşk belki bir olgunluklar ile gelişir ama şimdiki olan
halimde  akıl ve  düşünce vasıflarını aştı… sırf seni sen olarak
sendeki varlık ile seviyorum...





Çok değişik bir şey...





Beni benden alan bu sevgini kendime bile ölçü ile
anlatamıyorum… sana  da anlatamayacağımı
sanmıyorum.





Hz. Mevlana benim gibi ol demiş ya, bendekine benim gibi
olmakta yetmiyor...





Ancak Tanrı olmak lazım.





Bu aşkın ileri derecesinin ne olduğunu söyleyebilmek  için...





Oscar Wilde dediği gibi





her insan öldürür sevdiğini,





Gene de ölmez insan.





Diyor ya elinde öldürmelisin beni Tanrı gibi





Kıyamet için kötü diyorlar 
belki aşkın son merhalesi bu olmalı





Tanrının sevgisinde o kadar artış oluyor ki herşeyi saklamak
istiyor kendine iyisiyle ve kötüsüyle...





Ayrılığa dayanamıyor artık.





Bende çok zaman ölümü ondan istiyorum...hemde elinde olsun.





Bu varlığa ve an itibariyla dahi uzaklığına dayanamıyorum...





Ben yokluğu bu denli seninle olmak için istiyorum





Seninle olabilmek için… benim olmamam ne güzel bir duygu…yokluk
bir insana bu kadar huzur verir mi?





Evet çok huzur duyuyorum...





Sevgilim





İnan ki acıyla karışık bir koruyucu bir sevgiydi  ilk zamanlar.





Şimdi seninle ben korunuyorum





Beni koruyan seven sen oldun...





Bir ışık gibiyim farkındayım….etrafımda pervaneler  o kadar çok bana ulaşmak için yanıyor…ben ise
senin için kendimdeki ışığın sönmesini istiyorum. Senin aydınlığında eriyip yok
olmak… anılmamak





Aşkımın bu kadar yokluğu arzulaması belki başka yapacak bir
kudretim kalmadığından değil...varlığımı ancak sende yok ederek var olmak
arzusunu içten içe istiyorum…galiba.





Sen varsın...





Ben senin yanında havada uçan bir toz dahi olmak istemiyorum





Olurda serseri serseri dolanır üzerine konarım… Bu da
olmasın…etrafında dolanmak bile istemiyorum.





Seni sen den ötede bulmak istiyorum.





Sen varsın... sen





Hepsi İşte bu....


Önceki Yazı
« Prev Post
Sonraki Yazı
Next Post »

Benzer Yazılar

Yorumlar