Sorma
 |    |
maziye bak ve acıma
yangınları sönmüş sanma
alevleri bitmez tükenmez
yazıda
gün diye bir isim vermiştim bir
yarıma
bilir halimi anlarda
nedendir bilmedi ama
hesap soramadım dahi ona
çektim gittim ve leylama
neredeydin geç kaldın…kızamadım
da ona
günleri sevmiyorum birde uzunsa
kış benim için olsun…uzun geceleri
var ya
katlanırım hayaline mecburen acılarına
ne zaman bir kar yağsa
içimde kör alevim dönmüştür
kora
seni anarım acıma ardı ardına
şimdi ise maziyi söyleme yük
veriyorsun bana
en yakınımdan en uzağa
ben hep vurgunlarda
sevdam bitmez…acıma acıma
ben yanarım yine de sen yanma
yine duman ederim kendimi
akşama
sensiz sabahlar ve yine
sensiz uykulara
kahırlarıma yıllarıma
ne diyeyim…sensiz kalan bu yalnızlığıma
en yakınımsın ve çok uzakta
bugün farkettim
kıvrılmış bedenin ceylan
gözlerin…ağlaya ağlaya
ıslatmış kalp izi gibi yapışmış
yastığına
gözlerim terlemiş demişsin
soranlara
neydi günahımız bir anlatsana
hangisiyim bu çelik çomak oyununda
değnek mi küre mi ikiside vuruyor acılarıma
sormalı bunları yaradana
dursun denmez mi bu oyuna
neden devam ediyor hala
bitsin diye senin ayaklarına
değmek için kaç kere düştüm
yollarına
kaldım kendime…mümkün mü ki sana
vara
ah içim..beni götür
bilmediğim diyarlara
belki umudum orada veya şurada
mazim yanarım…yine de ben kaldım
baksana
yalnızlık acıma
...
« Prev Post
Next Post »
Yorumlar
Yorum Gönder