Sevad-ı Âzam

|

Aşk mezhebinde
sevad-ı âzam dedikleri şey, yoksulluğun libasına bürünmektir. Zengin kimse
yakınlığın son derecesinde iken uzaktır. Yoksul kimse ıraklığın son derecesinde
yakındır.

Muhabbet
rüzgârı ne zaman eserse zengini yerinden koparır.

Yoksulluk ile
esmiş olsaydı terbiye eder ve beslerdi. Kulağıma ne diyorlar biliyor musun?

Bir zengin ve
bir yoksul aşk diyarına gidiyorlar. Zenginin elinde yanmakta olan bir mum,
yoksulun elinde yarı yanmış bir odun parçası var. Rüzgâr esmeye başlayınca
zenginin elindeki mum sönüyor. Yoksulun elindeki odun parçası parlıyor. Şu
halde

“ ben gönlü
kırıkların yanındayım”, kutsal hadîsi çevgâniyle
bu meydanda topu ileriye yetiştirenler; gönülleri kırk kimselerdir.

Benzer Yazılar