Beyaz Mürekkeple Yaz

|

..her zaman o iyi anne sütünden
hiç olmazsa bir parça vardır..
Beyaz mürekkeple yazar kadın.

“Helene Cixous”

bu günüm fısıltılı

adını ansam yüreğim çatlar…nar gibi

ağızlarda dudaklarım…leylam derdi

şiirlerde şarkılarda gizlemiştim

sevincini yitirdi her şey

şimdi bir hiç gibi

neden sustu sevdiğimiz şarkılar

sızanlar aramıza hiç beklemediğimdi

hani anlarım bildiklerimi

bu ötekiler nerden çıktı

âlem bir yana biz bir yana

aklımın ucundan geçmiyorlardı

kar mı edindiler… sana bir an beni unutturmayı

ışığını söndürdüğünde gün …

kıskançlıklar şarkılarla dağılsın

tek duam sana âşık olmaktı

sözcüklerle…iniltilerle sevişelim

kalbime sarıl büyük aşkı beraber okuyalım

kırmızı dudaklarını bile ısırmak istiyorum

kınamasınlar…ne var ki…

sözcükleri  kötü yapan

korkular ve gereksiz kuruntulardı

meftunum…kesiğim…âşıkım

senden ayırıyor diye aynaları siyah örtülerle kapattım

değil kimse…ben dahi salınmayayım

tutkulu bir aşkla beslenen ruhumu

senden başkası görmesin

kör karanlığımda bile tanrı’nın sesini duyarken

sonsuzluğun şarkısını beraber dinlerken …

her gün gibi sesin yok  ya

gülüşlerim kayboldu

beraber dinlediğimiz unutulmuş  o güzel
şarkılar

yüzüme dalga vurup geçiyor

ve sen yoksun…

ne olur…ışığım gel… yan bana

adını anayım omzuna yaslanıp

sabahımda akşamımda

karşılarken uğurlarken  

yetmiyor zihnim …sen fısıldan

ya da beyaz mürekkeple yaz

okusun  kalbim 

Benzer Yazılar