Seversen

|

Sevginin özelliklerinden,
niteliklerinden biri de şudur: Sevginin görünüşte mükemmel olması için, âşık,
eğer seçme gücüne malikse, sevgisinde iki karşıt görünümü birleştirmelidır.
Tabiî sevgi ile ruhanî sevgi arasındaki fark budur. Varlıklar arasında sadece
insan bu iki tür aşkı birleştirebilmektedir. Hayvanlar da sever, fakat bu iki
karşıt sevginin arasını insanlar gibi birleştiremezler. Yalnızca insan bu iki
karşıt sevgiyi sevgisinde birleştirebilmektedir, çünkü insan Tanrı suretinde
yaratılmıştır. Tanrı ise Kendini karşıt sıfatlarla nitelemiştir. Örneğin şu
ayette ifade edildiği gibi: “O Evveldir ve Ahirdir; ve Zâhirdir ve Bâtındır."
(Kur’an, 57/3).

Karşıtlar arasındaki sevginin
insanda bu şekilde birleştirilmesinin nedeni, sevginin insan için gerekli
niteliklerden biri olmasıdır. Sevgilisiyle birleşme arzusu ve sevgilisinin
sevdiği şeyleri sevmesi de sevene gerekli olan niteliklerdendir.

Örneğin, eğer sevgilisi
ayrılığı seviyorsa, o da ayrılığı sevecektir. Böylece sevginin gereğine ters
davranacaktır, çünkü sevgi kavuşmayı ister ayrılığı değil. Buna karşılık, eğer
sevgili kavuşmayı severse, seven, sevginin gerektirmediği, garip bir şey yapabilir,
çünkü seven, sevgilisinin sevdiğini sever. Bu durumda öyle davranmaz. Demek
ki her durumda seven, sevdiğinin etkisinde kalır. Bu iki nokta arasını
birleştirmenin gayesi, sevenin kavuşmayı istemesine karşılık sevgilisi ayrılığı
sevdiği halde, sevgilisini sevmesidir yoksa salt ayrılık için değil. Bu konu
bundan daha iyi bir biçimde açıklanamaz.

Bu durum, kazası ve kaderi ne
olursa olsun durumuna razı olan birinin durumuna benzer: Kazası “küfr” olunca,
hakikatte kazasına razı olmayacağı halde, “razı” sıfatını o insana vermek
doğrudur.

Aynı şekilde, Şeriat da böyledir;
tıpkı bu sevgi meselesindeki gibi. Seven, sevgilisiyle kavuşmayı sever.
Ayrılığın kendisini değil. Sevgilisinin ayrılığa duyduğu sevgiyi de sever,
çünkü ayrılık da esasında sevgilinin sevdiği bir şey değildir.

İlahi Aşk/İbni Ârabi

Benzer Yazılar